Lustro

Lustro

przeniesiony w czas odległy
nie wiadomo przeszły czy przyszły
wszystko bowiem zatarte doskonale
odróżnić można ledwie dłonie prawą od
lewa także wydaje się być dobra
tylko częstotliwość ogranicza
rozróżnianie zło dobro zło
przekroczyłeś barierę
czujesz wolność
lustro ramą
nadaje wyraz
odraza niewidoczna
uśpiona czujność okalecza
immunologia w stanie nieważkości
znów nie potrafisz zdiagnozować czasu
wczoraj podobne do sceny z filmu grozy
dzisiaj wbiło wzrok w kryształ lustra
twarzy nie rozpoznajesz
śmieje się nad nią
maska clowna
nie zwariował jeszcze
pomyślałeś chwytając w dłonie światło
zatrzymał się czas pomiędzy
rzeczywistość w ogniu szczepień
zdrętwiałe antidotum ugrzęzło w lustrze
brak dostępu wyświetlił źrenic spustoszenie
clowna rechot w głośnikach rozsadził niedoskonałość
fragmenty westchnień kawałkami szkieł
wbitymi w czarną dziurę

(C) Rena Starska,
2/04/2016

Wiersz Lustro został opublikowany w tomiku poezji
Porcelana (Rena Starska) w 2016 roku.

…,,,…

Nutka i taniec…
na Dobrą noc

Nostalgia by YANNI – Anastasia Volochkova

____________________________________
Fotografia z sieci/ Art. Istvan Orosz